Fonografia

Chronologicznie pierwsze opublikowane nagranie ZR. Kaseta ukazała się nakładem krakowskiego Studenckiego Centrum Radiowego „Nowinki” we współpracy z wytwórnią płytową Wifon. Nr katalogowy kasety nie został uwieczniony.

Wydawnictwo ujrzało światło dzienne w dniu finału XX Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie, gdzie ZR pojechał w nietypowej dla siebie roli. Gugała i Łobodziński akompaniowali tam trzeciemu muzykowi, Wojtkowi Wiśniewskiemu, który zdecydował się na solowy start w konkursie. Zaśpiewał wówczas wspaniałą pieśń Czego chcą ludzie ci katalońskiej pieśniarki Marii del Mar Bonet (do tekstu Lluisa Serrahimy) w tłumaczeniu Jarka Gugały oraz własne Piosenkę smutnego coś i Pieśń silnego wciąż. Ta ostatnia znalazła się na pamiątkowej kasecie, rozprowadzanej już w ostatnim dniu festiwalu, co jak na czasy komuny było ewenementem!

Chronologicznie trzecia nasza emanacja fonograficzna – wyjątki z koncertu Niewinni czarodzieje na finał festiwalu FAMA-84. Skład widoczny (niektórzy wykonawcy jeszcze funkcjonują…). Na kasecie ukazała się jedna piosenka ZR, Przyjaciele, to nie to, oraz współwykonywana przez nas i całą resztę wykonawców (chyba że ktoś się zabunkrował) pieśń finałowa nieznanego nam autorstwa. Zagraliśmy wtedy w składzie czteroosobowym – Gugała, Łobodziński, Wiśniewski i Urbański, był to bodaj nasz ostatni koncert z udziałem Michała. Wydawnictwo ukazało się nazajutrz po koncercie! Niesamowite jak na PRL… i III RP…

Kaseta ukazała się w lipcu 1985 roku. Był to wybór z koncertu „Zanim ogień w nas wypali”, jaki odbył się w świnoujskim amfiteatrze 10 lipca 1985 w reżyserii Jerzego Zonia. Wystąpili m. in. Grażyna Orszt, Jan Wołek, Marcin Daniec z kabaretem Takich Dwóch A Każdy Z Jedną, Laboratorium, Andrzej Rosiewicz, Przemysław Gintrowski i Zbigniew Łapiński, Jan Tadeusz Stanisławski i Martyna Jakubowicz. I my – z jedną piosenką, Czego chcą ludzie ci. Dostaliśmy spore oklaski, co słychać. Z trudem przebija się przez nie prowadzący Jan Poprawa…

Kasetę wydało Akademickie Radio Pomorze i SONiDD, nr kat. ARP 022.

Jesienią 1985 ukazała się w nieoficjalnym obiegu kaseta Mój chcecie zdławić głos (Pieśni Lluisa Llacha), wydana przez Oficynę Fonograficzną CDN, nr kat. CDN 16. Zawarte na niej były te same nagrania, co na kasecie Za nami noc…, ale w innej kolejności i bez jednej piosenki, za to z dograną w studiu konferansjerką, która miała wprowadzać słuchacza w twórczość naszego bohatera i w warunki, w jakich powstawały jego piosenki. Dodatkową ciekawostką było nieautoryzowane przez Llacha wykorzystanie fragmentu jego utworu L’estaca z koncertowej płyty Ara i aqui z 1970 roku. Na okładce widnieje autograf Lluisa Llacha: „Dla przyjaciela Filipa, wiele lat później i z tą samą odwagą – Lluís Llach”.

W listopadzie 1985, kiedy w składzie ZR już był Marek Wojtczak, nagraliśmy w klubie Riviera-Remont w Warszawie kasetę z naszym drugim programem. Ukazała się ona już w 1986 roku, kiedy Zespół zawiesił działalność z uwagi na pójście w kamasze trzech członków i odejście Wojtka Wiśniewskiego. Wojtczak, jako świeży nabytek, nie brał udziału w nagraniach, służył tylko radami. Tak więc skład ZR na kasecie Śmierć za idee – ballady Georgesa Brassensa (na nalepce kasety widnieje napis „Pieśni Georgesa Brassensa”…) to Gugała, Łobodziński, Wiśniewski, Karlsbad. Nr kat. ARP 033, bo znów wydawcą były Akademickie Radio Pomorze i firma SONiDD.
Wbrew podtytułowi, w repertuarze kasety znalazły się też dwie piosenki innych autorów francuskojęzycznych, które wykonywaliśmy wtedy na koncertach: To Amsterdam Guy Béarta i Piwko Jacquesa Brela.

W 1986 roku zagraliśmy w Elblągu, w klubie oficerskim i w sali kina „Orzeł”, kilka rockowych koncertów. Istnieje nagranie z jednego z nich, z 9 marca 1986. Występujemy jako OSWL Nalazki All-Stars w składzie: Grzegorz Strojniak (gitara – to był niezły jazzowy gitarzysta z Krakowa), Dariusz Łukaszewski – gitara basowa (facet z Poznania, eks-członek grupy Turbo, też nieźle bębnił), Jarek Gugała (organy Unitra B-11), Filip Łobodziński (wokal, gitara, przeszkadzajki) i Zbigniew Machej (perkusja; znakomity poeta z Cieszyna). Gramy tam głównie standardy rockowe (Beatles, Doors, Dylan), jedną własną kompozycję Darka Łukaszewskiego Funky dla Ptysia i brazylijską Sambę błogosławieństwa z nieformalnego repertuaru właściwego ZR. Ale to jest superrarytas i nigdy nie zostanie rozpowszechniony – poziom nagrania i poziom wykonania nie dorównują entuzjazmowi umundurowanej publiczności…

Gdyńska oficyna podziemna, związana z ruchem Solidarność Walcząca, spiratowała zawartość kasety CDN, będącej adaptacją naszej kasety Za nami noc… – uff. Kto ma CDN, ten już edycji PeTiT nie musi. Ale dla kolekcjonerów – mniam.

Wreszcie w czerwcu i grudniu 1990 w podwarszawskim studiu Izabelin nagraliśmy naszą pierwszą zawodową płytę. Debiut już po zawieszeniu działalności, co jest swoistym rekordem Guinnessa. Płyta zawierała większość piosenek z naszego trzeciego programu z piosenkami Żydów sefardyjskich. Nosiła tytuł Sefarad, ukazała się nakładem wytwórni Pomaton (jeszcze nie EMI!) w październiku 1991, nr kat. POM CD 005. Skład: Gugała (fortepian, syntezator, śpiew), Łobodziński (gitary, przeszkadzajki, śpiew), Wojtczak (gitara basowa, fortepian), Karlsbad (sprawy). A w Kołysance z Salonik w przejściu między obydwiema częściami zagrał też na fortepianie Andrzej Rewak, nasz realizator – co ujawniamy pierwszy raz w dziejach świata. A zagrał on, bo w studiu był tylko on i Filip, który na klawiszach gra jak stary dorsz.

Rozochoceni bezkarnym nagrywaniem płyt, gdy nie trzeba tego promować koncertami (bo nas właściwie nie było), w studiu HARD w Warszawie nagraliśmy wiosną 1992 roku płytę Pornograf – piosenki Georgesa Brassensa. Wydał to Pomaton-EMI w marcu 1993, nr kat. POM CD 024. Skład: Gugała (fortepian, śpiew), Łobodziński (gitara, śpiew), Wojtczak (gitara basowa), Karlsbad (sprawy). Premierę płyty uczciliśmy okazjonalnym koncertem w Remoncie, gdzie pod koniec na scenę wdarli się Carlos Marrodán oraz Andrzej Tomanek i Ryszard Makowski z Kabaretu OT.TO. Działo się.

W 2003 roku wytwórnia MTJ wypuściła ten trzy płytowy zestaw w serii „Kolekcja bardów”. Nr kat. tego wydawnictwa MTJ 90034. Obok Piotra Machalicy, Jacka Bończyka, Jarosława Ziętka, Jerzego Menela i innych znalazło się tez miejsce i dla nas. Wydawcy wybrali 10 piosenek z płyty Pornograf: Goryl, Oda do włamywacza, Pornograf, Nie-prośba o rękę, Marcin Bieda, Król, Rogacz, Dzielna Margot, Morderstwo i Maja.

W 2003 roku Pomaton-EMI wypuścił reedycję Sefaradu i Pornografa w jednym pudełku, w serii „2 CD w cenie 1 CD”. Teraz obecnie aktualnie w czasie obecnym jest to jedyna dostępna forma nabycia naszych nagrań z lat 1990-tych.

Po roku, czyli w 2004, Dzielna Margot ponownie zagościła – tym razem w stajni koncernu Universal. Firma ta uprzednio wydała w Polsce dwa podwójne albumy z piosenką francuską La vie est une chanson, a teraz do kompletu dorzuciła także dwupłytowy składak polskich wersji. Przytulono nas tam razem z kotkiem, Margot-reytanówką i całą zgrają.

Pod nr. kat. MTJCD90071 firma MTJ powtórnie zawistowała zbiorem polskich coverów francuskojęzycznego pieśniarza. Tym razem rzecz dotyka i dotyczy Brela. Wśród całej plejady aktorów i piosenkarzy wciśnięto i nasze jedyne „brelątko”, piosenkę Piwko, którą nagraliśmy jedynie na starą kasetę Śmierć za idee. Aż dziw, że to znaleźli i umieścili, bo to było półamatorskie nagranie… Ale jest. I się wlicza.

Wydawca zażyczył sobie, żeby był też singiel i żeby to było coś ze starego repertuaru, tylko w nowej wersji. Tak doszło do nagrania Króla, w którym zabłyszczała plejada artystów – aż sami się głowimy, jakim cudem udało się ich w ciągu dwóch dni nagrać… Po kolei słychać: Muńka Staszczyka (T. Love), Grabaża (Strachy Na Lachy), Marcina Świetlickiego (wiadomo, poeta, Świetliki poza tym), Wojtka Waglewskiego (Voo Voo), Tomka Lipińskiego (TILT), Kasię Nosowską (ach…) (znaczy – Hey), Adama Nowaka (Raz Dwa Trzy), Jarka, Filipa oraz chórek z udziałem Marka Wojtczaka, Świetlickiego, Nowaka i Magdy „Cytryny” Turowskiej, opiekującej się naszym przedsięwzięciem fonograficznym bardzo pięknie i zawodowo. Niektórzy twierdzą, że szósta zwrotka to czysta perwersja – nie dość że dama Kaśka musiała zaśpiewać cały refren, to jeszcze trafiła na zbitkę „etioPII ZDArzył się…”. Ale zaśpiewała to cudnie.

Mijały lata, zimy, piękna królewna już dawno stała się starą zołzą, a Szewczyk Dratewka poszedł siedzieć za uchylanie się od podatków i dłubanie w nie swoim nosie – aż tu NAGLE! Zespół R. odrodził się fonograficznie i scenicznie i wydał płytę-książkę. Nauczeni naszym zupełnym brakiem doświadczenia studyjnego (poprzednie próby przebiegały bardzo różnie i efekty też są, jakie są), zdecydowaliśmy się na nagranie koncertu. Nie każdy to lubi, bo to i o pomyłki nietrudno, i ew. oklaski zakłócają potem odsłuch, ale tak postanowił nasz wydawca Agora, a producent Tomek Gąssowski ochoczo przystał. Na płycie słychać nagrania z dwóch koncertów, 14 i 15 czerwca 2007 w Studiu Koncertowym Programu III PR im. Agnieszki Osieckiej. Płyta ukazała się 13 grudnia 2007. Skład uzupełniają – Tomasz Gąssowski – produkcja, tara do prania i szczotka do włosów oraz coś jeszcze szeleszczącego; Tomasz Hernik – puzony altowy i tenorowy, akordeon; oraz Marcin Kalisz – perkusja. W naszym przypadku taki skład to już rozmiar niemal symfoniczny… I w tym składzie nierzadko koncertujemy. W książce – mnóstwo starych i świeższych zdjęć, niektóre rozbierane. O studyjnym singlu – osobny link.

Dość osobliwy zestaw pieśni, które zdaniem pani Doroty Zawadzkiej powinni śpiewać sobie a malcom kołyszący i zabawiające swe pociechy ojcowie. Osobliwy z uwagi na nasz udział na liście startowej. Znaleźliśmy się tam z piosenką Jestem mały miś z płyty Pornograf – piosenki tylko pozornie nadającej się dla dzieci. Bo czy dziecko zrozumie, co to znaczy łkanie pod jej pantoflem i wiszenie na jej krzyżu?Ale może trzeba malca przygotować i na takie perspektywy… W każdym razie jako znanym ojcom, było nam przyjemnie.

Dawno temu, w odległej galaktyce… no, 1 czerwca 2007 w Studiu Buffo – nagraliśmy pieśń Lluisa Llacha Jeszcze na prośbę katalońskiej wytwórni, która szykowała wielki hołd dla poety. Na hołd składały się zarówno piosenki specjalnie nagrane na potrzeby antologii (pierwszy krążek), jak i archiwalia (drugi). Z nie do końca czytelnych dla nas powodów znaleźliśmy się na krążku drugim, choć piosenka została nagrana specjalnie dla tej inicjatywy. Nieważne. Ważne, że wśród głosów, śpiewających piosenki Llacha, znalazł się głos polski. Do dziś zresztą słyszalny, bo nie zrezygnowaliśmy z repertuaru, sącząc go co i raz w repertuar koncertów.

Zespół Reprezentacyjny nagrywa rzadko, ale zawsze są to płyty ze znaczącym repertuarem. Książka z płytą Mur przynosi program zarazem stary i nowy. Stary – bo na dołączoną tu płytę CD składają się przetłumaczone na polski pieśni Lluisa Llacha, największego barda Katalonii, od których panowie zaczynali swoją karierę. W tym także tytułowy Mur, którego melodia znana jest u nas z Murów Jacka Kaczmarskiego. A nowy – bo są one nagrane teraz, w nowych, dynamicznych aranżacjach, z gościnnym udziałem jednego z największych polskich perkusistów jazzowych Grzegorza Grzyba. Wszystkie utwory zostały nagrane na żywo w Studiu im. Agnieszki Osieckiej. Dodatkową atrakcją jest książka, w której znajdą Państwo niezwykle interesującą historię tej najsłynniejszej pieśni Llacha i Kaczmarskiego, a także słowa wszystkich piosenek i wiele niepublikowanych dotąd zdjęć i dokumentów. Wszystko w znakomitej oprawie graficznej

Katalońska wersja książki MUR Piosenki Lluisa Llacha